Διαχείριση αποβλήτων – Aπό ποιους; – Για ποιους; – Πώς;

syriza

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Σέρρες, 03/06/2013

Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή, 2-6-13, ημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ Σερρών με θέμα: «Διαχείριση αποβλήτων – από ποιους; – για ποιους; – πώς;».

Στις εισηγήσεις των Χαράς Καφαντάρη (βουλευτίνα ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ), Γιάννη Γρηγοριάδη (μέλος γραμματείας οικολογίας-περιβάλλοντος ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ) και Μηνά Μοναστηρίδη (μέλος ΠΟΕ-ΟΤΑ), καθώς και τις τοποθετήσεις και τη συζήτηση που ακολούθησε, αναδείχτηκε ότι με την ανάθεση της διαχείρισης των αποβλήτων σε μεγαλοεργολάβους καταλήγουμε σε τεράστια εργοστάσια «επεξεργασίας» αστικών απορριμμάτων, στα οποία η ανακύκλωση θάβεται μαζί με τα σκουπίδια και στην ουσία ευνοείται η μέθοδος καύσης σύμμεικτων αποβλήτων.

Αυτό έχει αρνητικότατες συνέπειες τόσο για το περιβάλλον όσο και για την κοινωνία, αφού είναι οι δημότες που θα κληθούν να πληρώσουν πολλαπλάσια τέλη καθαριότητας, θέτοντας παράλληλα σε κίνδυνο και την υγεία τους.

Τονίστηκε, επίσης, ότι για την ευρωπαϊκή νομοθεσία τα φαραωνικού τύπου εργοστάσια (ΧΥΤΑ ή καύσης) δεν αποτελούν πρώτη προτεραιότητα και ότι προέχουν οι πολιτικές μείωσης του όγκου των αποβλήτων, επανάχρησης υλικών, ανακύκλωσης με διαλογή στην πηγή, κομποστοποίησης. Για τις πολιτικές αυτές τίποτε δεν έχει γίνει ως τώρα, διότι η ανάθεση της διαχείρισης απορριμμάτων σε μεγάλα εργολαβικά συμφέροντα αποτελεί στρατηγική επιλογή της συγκυβέρνησης.

Επισημάνθηκε η πλήρης έλλειψη ενημέρωσης από πλευράς αυτοδιοίκησης (δημοτικών αρχών) προς τους πολίτες, ενώ οι επίσημες εξαγγελίες για «δημόσια διαβούλευση» κατά τη διαδικασία διαμόρφωσης προτάσεων και «κοινωνική συναίνεση» -στις όποιες τελικές αποφάσεις- έχουν αποδειχτεί φράσεις κενές περιεχομένου.

Απαραίτητη συνθήκη για την αναστροφή της κατάστασης αυτής είναι η ενεργοποίηση των πολιτών, οι οποίοι με συντονισμένη διαρκή δράση πρέπει να διεκδικήσουν λύσεις που να σέβονται το φυσικό περιβάλλον και να ευνοούν τα συμφέροντα της κοινωνίας και όχι των μεγάλων (κρατικοδίαιτων, ακόμη και τώρα) εργολάβων.

 Το Γραφείο Τύπου

ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ Σερρών

Η αποτροπή ιδιωτικοποίησης του νερού είναι υπόθεση της κοινωνίας

*Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Αυγή το Σάββατο 01/06/2013

Η συζήτηση για την εμπορευματοποίηση του νερού έχει γίνει πολλές φορές στο πρόσφατο παρελθόν. Αμέσως μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο η κυρίαρχη πολιτική άποψη ήταν μέσα στο πλαίσιο ενός κράτους πρόνοιας και παρόχου των κοινών αγαθών, τομείς όπως αυτός της παροχής νερού θα έπρεπε να παραμείνουν κάτω από κρατική ιδιοκτησία και έλεγχο.

Για πρώτη φορά η «σιδηρά κυρία» Μ. Θάτσερ, με επιμονή και εμμονή σε νεοφιλελεύθερες πρακτικές και πολιτικές, εφάρμοσε προγράμματα ιδιωτικοποίησης και συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα στον τομέα αυτόν, εισάγοντας έννοιες όπως η «ανταγωνιστικότητα» και η «αποδοτικότητα». Παράλληλα, άρχισε η εφαρμογή του γνωστού δόγματος με στερεότυπες φράσεις του τύπου «μικρότερο κράτος», «όχι στο κράτος επιχειρηματία» ή «ανεπαρκής κρατική λειτουργία», που τελικά αποτελούν και το μοναδικό επιχείρημα υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων. Η εφαρμογή τέτοιων πολιτικών, ουσιαστικά, άρχισε με το στρατιωτικό πραξικόπημα στη Χιλή, που έφερε τον Πινοσέτ στην εξουσία.

Πρώτα η Χιλή και μετά άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής αποτέλεσαν πεδία εφαρμογής ιδιωτικοποιήσεων του τομέα του πόσιμου νερού, προσπάθεια που συνεχίστηκε σε ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Γαλλία και η Γερμανία. Στις περισσότερες περιπτώσεις η μεταφορά των κρατικών και δημοτικών δομών παροχής υπηρεσιών ύδρευσης σε ιδιώτες συνοδεύτηκε από αυξήσεις τιμολογίων, υποχώρηση της ποιότητας των παρεχομένων υπηρεσιών, ταυτόχρονη αθέτηση των υποχρεώσεων βελτίωσης των υποδομών, η οποία συνοδεύτηκε και με διαφθορά λειτουργών, υποβάθμιση της ποιότητας του παρεχόμενου νερού και συνδυάστηκε με αύξηση της φτώχειας, ιδιαίτερα σε χώρες του Τρίτου Κόσμου. Ανάγνωση του υπολοίπου άρθρου