
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
17/06/2013
«Μην αφήσετε το μέλλον σας να ξεραθεί». Αυτό είναι το σύνθημα της φετινής Παγκόσμιας Ημέρας Ερημοποίησης (17 Ιουνίου) με κεντρικό θέμα τη σπανιότητα του γλυκού νερού και την ξηρασία.
Η ερημοποίηση είναι μεν ένα φυσικό φαινόμενο που λαμβάνει χώρα εδώ και χιλιάδες χρόνια ως φυσική διαδικασία υποβάθμισης του εδάφους, τις τελευταίες όμως δεκαετίες το φαινόμενο έχει επιδεινωθεί ραγδαία, με κυρίαρχη αιτία το οικονομικό και παραγωγικό μοντέλο που ακολουθείται. Οι συνέπειες στις ερημοποίησης είναι πολύ σοβαρές, παρότι είναι ένα φαινόμενο που δεν εμφανίζεται στις μια ξαφνική καταστροφή, αλλά εξελίσσεται σταθερά στον χρόνο.
Η ερημοποίηση θεωρείται σήμερα ως ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Μεσογειακές χώρες. Περισσότερο από το ένα τρίτο της Ελλάδας βρίσκεται σε υψηλό κίνδυνο ερημοποίησης ή έχει ερημοποιηθεί, γεγονός ακόμα πιο οδυνηρό αν αναλογιστεί κανείς την καταστροφική για το περιβάλλον μνημονιακή πολιτική που ακολουθείται από την τρικομματική κυβέρνηση.
Η Ελλάδα, παρότι έχει επικυρώσει την Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για την Καταπολέμηση της Ερημοποίησης, δεν έχει εφαρμόσει στην πράξη καμιά από στις υποχρεώσεις που απορρέουν από τη Σύμβαση αυτή.
Απέναντι στις καταστροφικές πολιτικές που ακολουθούνται, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ προτείνει τη διαχείριση των δημόσιων πόρων με γνώμονα την εξυπηρέτηση των αναγκών του ανθρώπου και την προστασία του περιβάλλοντος, με την εφαρμογή μια σειράς μέτρων προσανατολισμένων στην προστασία των περιοχών που δεν έχουν ακόμα πληγεί και στη βελτίωση των ποιοτικών και ποσοτικών χαρακτηριστικών των ήδη υποβαθμισμένων περιοχών (ορθή γεωργική πρακτική, περιορισμός λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων, σωστή διαχείριση υδάτων, υποστηρικτικά έργα εδαφών, αρδευτικά έργα, αποκατάσταση εδαφών, αντιπλημμυρικά έργα, ενημέρωση, κλπ)
Είναι πλέον έκδηλο το συμπέρασμα ότι η υπερκατανάλωση και η συνεπαγόμενη ατμοσφαιρική ρύπανση επιδρούν άμεσα στις ζωές των κατοίκων ολόκληρου του πλανήτη, αφαιρώντας έως και το δικαίωμα της φυσικής τους επιβίωσης. Οι συνέπειες του καταναλωτικού προτύπου και του επιβαλλόμενου τρόπου ζωής στο φυσικό και στο κοινωνικό περιβάλλον δεν μπορούν πλέον να μετατοπιστούν στο χώρο και στο χρόνο. Η οικολογική κρίση δεν αφορά μόνο τις επόμενες γενιές αλλά και την παρούσα.
ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ