Οι δασικές πυρκαγιές τροφοδοτούν την Κλιματική Αλλαγή, αλλά και τροφοδοτούνται από αυτή, σε έναν αέναο φαύλο κύκλο

08/08/2021 Σχολιάστε

Αναδημοσίευση άρθρου από την εφημερίδα ΑΥΓΗ, Κυριακή 08 Αυγούστου 2021.

Οι δασικές πυρκαγιές τροφοδοτούν την Κλιματική Αλλαγή, αλλά και τροφοδοτούνται από αυτή, σε έναν αέναο φαύλο κύκλο.

Η Κλιματική Αλλαγή εντείνεται και έχει πλέον μετατραπεί σε κλιματική κρίση. Τα τελευταία χρόνια «δείχνει τα δόντια της», όλο και συχνότερα. Το 2019 και το 2020 σημειώθηκαν καταστροφικές πυρκαγιές που αφάνισαν τροπικά δάση στον Αμαζόνιο, στην Αφρική, αλλά και δασικές εκτάσεις στην Σιβηρία, την Αυστραλία και την Β. Αμερική. Το 2021 συνεχίζει ακάθεκτο με πρωτόγνωρους καύσωνες στο Β ημισφαίριο. Χαρακτηριστικά παραδείγματα τις ακραίες θερμοκρασίες στον Καναδά, τη Νορβηγία, τη Λαπωνία, ακόμη και στη Σιβηρία στον αρκτικό κύκλο. Ιδιαίτερα επλήγησαν περιοχές της Ν. Ευρώπης και της Β. Αφρικής.

Σημεία των καιρών είναι η αύξηση σε ένταση και συχνότητα των ακραίων καιρικών φαινομένων, με συνέπεια να εντείνονται φυσικές καταστροφές και δασικές πυρκαγιές.

Οι πυρκαγιές δασών αποτελούν σημαντικό πρόβλημα στο χερσαίο φυσικό περιβάλλον, με αποτέλεσμα την ενίσχυση του φαινομένου του θερμοκηπίου, καθώς και την προέλαση της ερημοποίησης εδαφών. Οι δασικές πυρκαγιές, δηλαδή, τροφοδοτούν την Κλιματική Αλλαγή, αλλά και τροφοδοτούνται από αυτή, σε έναν αέναο φαύλο κύκλο.

Από τα κύρια διαχρονικά προβλήματα των δασών (ειδικά τα τελευταία τριάντα χρόνια) είναι οι δασικές πυρκαγιές, που πλήττουν την Ευρώπη από Βορρά μέχρι Νότο. Από δημοσιονομική άποψη, η αντιμετώπισή τους είναι αντικείμενο των Πυροσβεστικών και Δασικών υπηρεσιών. Η διαχείριση δασών είναι και μια παραγωγική διαδικασία. Συνδέεται και με την πρόληψη δασικών πυρκαγιών, καθώς η απομάκρυνση περιττής, βιομάζας  και η αξιοποίησή της, η διάνοιξη αντιπυρικών ζωνών και δασικών δρόμων, που διευκολύνουν τη διέλευση επίγειων μέσων, είναι δραστηριότητες που συμβάλουν στην αντιπυρική θωράκιση. Η διαχείριση των δασών (διαχειριστικά σχέδια) είναι βασική συνιστώσα της αντιμετώπισης των πυρκαγιών. Τα διαχειριστικά σχέδια μπορούν να προστατεύσουν αποτελεσματικότερα και να μειώσουν την τρωτότητα των δασών, έναντι των δασικών πυρκαγιών.

Σύμφωνα με την 20η Έκθεση του Κοινού Κέντρου Ερευνών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το 2019 θεωρήθηκε το χειρότερο έτος της πρόσφατης ιστορίας, σχετικά με τις δασικές πυρκαγιές ανά τον κόσμο. Κάηκαν περί τα 400.000 εκτάρια της Ευρώπη και επλήγησαν και περιοχές προστασίας της Φύσης. Υπενθυμίζουμε ότι στην Ελλάδα το 2010 το Πυροσβεστικό Σώμα δίνει 8.179 αγροτοδασικές πυρκαγιές, ενώ για το 2020, αυξήθηκαν σε 11799 συμβάντα. Αντιλαμβανόμαστε έτσι τους κινδύνους, τις επιπτώσεις της Κλιματικής Αλλαγής και τη σημασία των πολιτικών Πρόληψης και μετριασμού των φαινομένων.

Οι δασικές πυρκαγιές, που μαίνονται (τη στιγμή που γράφεται το άρθρο) στην Πατρίδα μας, αναδεικνύουν την ανάγκη ενός νέου, σύγχρονου αντιπυρικού σχεδιασμού. Σχεδιασμού με χρήση σύγχρονων επιστημονικών δεδομένων, που παρέχουν τα επιστημονικά ιδρύματα της χώρας μας (Πανεπιστήμια, Εθνικό Αστεροσκοπείο κ.α.), χρήση μοντέλων επιχειρησιακής προσομοίωσης, εκπαίδευση μόνιμου και εποχικού προσωπικού, χρήση νέων τεχνολογιών και βέβαια επίτευξη απόλυτου συντονισμού της Διοίκησης στην επιχειρησιακή δράση.

Δυστυχώς, η τρέχουσα αντιπυρική περίοδος βασίζεται σε νόμους του 2003 (Ξενοκράτης), ενώ ο νόμος 4662/2020  για τον οποίο «πανηγύριζε» η κυβέρνηση, ότι θα έλυνε  όλα τα προβλήματα, είναι ανενεργός, (επειδή δεν εκδόθηκαν κανονιστικές πράξεις), με ΠΝΠ του Μαρτίου 2020. Ωστόσο, η κυβέρνηση αξιοποιεί άρθρα του νόμου 4662/2020, κατά το δοκούν, όπως το άρθρο 26 (Κατάσταση Ειδικής Κινητοποίησης Πολιτικής Προστασίας), κηρύσσοντας 18 περιοχές (έγιναν 23 αργότερα) της Αττικής, σε Κατάσταση Ειδικής Κινητοποίησης. Σημειώνουμε ότι τα «απομεινάρια» της Μήδειας (Φλεβάρης 2020), παρέμειναν, χωρίς να γίνουν έγκαιρα οι καθαρισμοί στις περιοχές μείξης δάσους- αστικού ιστού, ενώ η αντιπυρική περίοδος είχε ήδη αρχίσει.

Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, έγκαιρα, εκπόνησε και παρέδωσε στην κυβέρνηση Μητσοτάκη τον Ιούλιο 2019, συγκεκριμένα θεσμικά εργαλεία πρόληψης δασικών πυρκαγιών, προστασίας της βιοποικιλότητας και αποκατάστασης καμένων εκτάσεων. Τέτοια θεσμικά εργαλεία είναι η εικοσαετής Εθνική Στρατηγική για τα Δάση, η Δημόσια Πολιτική Πρόληψης Δασικών Πυρκαγιών, με εξασφαλισμένη χρηματοδότηση από εθνικά και ευρωπαϊκά κονδύλια. Επί ΣΥΡΙΖΑ υλοποιήθηκε πρόγραμμα κοινωφελούς εργασίας για περίπου 5000 άτομα, μέσω ΟΑΕΔ, για αντιπυρική προστασία και υπεγράφη Μνημόνιο συνεργασίας Δασικής Υπηρεσίας- Πυροσβεστικού Σώματος. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, όμως αγνόησε και δεν αξιοποίησε τα συγκεκριμένα εργαλεία.

Επειδή, σε συνθήκες κλιματικής κρίσης, η αντιπυρική θωράκιση της Πατρίδας μας, η προστασία του δασικού της πλούτου, της σπάνιας βιοποικιλότητας και των προστατευόμενων περιοχών, είναι Εθνική υπόθεση, απαιτείται σχέδιο σε επίπεδο χώρας, επιστημονικά τεκμηριωμένο, αναβαθμισμένη Πολιτική Προστασία, εστιασμένη κύρια στην Πρόληψη. Απαιτείται ισχυρό θεσμικό πλαίσιο προστασίας των δασών, ολοκλήρωση δασικών χαρτών και δασολογίου (η κυβέρνηση ΝΔ ακύρωσε ουσιαστικά, τους αναρτημένους δασικούς χάρτες) και βέβαια απαιτείται ολοκλήρωση  του Κτηματολογίου.

Με επικοινωνία και κατασταλτική πολιτική (80% περίπου των κονδυλίων της Πολιτικής Προστασίας κατευθύνονται στην καταστολή πυρκαγιών) δεν αντιμετωπίζεται το πρόβλημα. Η Κλιματική Αλλαγή, πλέον, θέτει νέες προτεραιότητες.

Χαρά Καφαντάρη

Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία Δυτικής Αθήνας

Αναπληρώτρια Τομεάρχης Πολιτικής Προστασίας ΚΟ ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ

Αντιπρόεδρος Επιτροπής Προστασίας Περιβάλλοντος της Βουλής

Filed under ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ, ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ, ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ, ΣΩΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ Tagged with , , , ,

Το τέλος της ντροπής

25/11/2019 Σχολιάστε

Αναδημοσίευση άρθρου της Χαράς Καφαντάρη, Βουλευτή ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Β2 Δυτικού Τομέα Αθήνας, Αντιπροέδρου της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Προστασίας Περιβάλλοντος και Αν. Τομεάρχη Περιβάλλοντος της Κ.Ο. ΣΥ.ΡΙΖ.Α.​, όπως αυτό  δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΑΥΓΗ, την Κυριακή 24/11/2019.

 

«Εξακολουθώ να μην έχω λύσεις, όμως ίσως λύση είναι το γεγονός ότι έμαθα να ζω μ’ όλα αυτά… Ομάδες γυναικών στις συνοικίες, στην κοινωνική πρόνοια, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στα κόμματα, στα σωματεία. Κάνω κι εγώ ένα μέρος αυτής της δουλειάς, συγκεκριμένη δουλειά ορατή. Δουλειά με γυναίκες που δεν αυτοαποκαλούνται φεμινίστριες, κι όμως είναι, είτε το θέλουν είτε όχι… σχέσεις της δουλειάς μας, πιο κοντά στα αισθήματά μας η κατανόηση που είχαμε για τους άλλους – η δουλική νοοτροπία – τώρα έχει γίνει όπλο που το μεταχειριζόμαστε για να υποστηρίξουμε η μία την άλλη, καθώς ξανακάνουμε δημόσια την ιδιωτική ζωή».

Ο τίτλος του άρθρου, καθώς και το ανωτέρω απόσπασμα, είναι από το βιβλίο της Ανια Μέυλεμπελτ, που χαρακτηρίστηκε βίβλος, στην εποχή του. Το ν… είναι μια προσθήκη δική μου η οποία, δυστυχώς για όλους μας, υπονοεί ότι η «ντροπή» του τίτλου 44 χρόνια μετά τη συγγραφή του βιβλίου συνεχίζεται.

Μερικά από τα πιο κραυγαλέα συμπτώματα κοινωνικού εκφυλισμού αναγνωρίζονται ως σοβαρά προβλήματα όταν έχουν πια προσλάβει τόσο επιδημικές διαστάσεις, ώστε να φαίνεται ότι δεν επιδέχονται λύση.

Η βία στις γυναίκες είναι μία τέτοια περίπτωση, είναι ένα από τα αδικήματα που διαπράττονται με ολοένα και αυξανόμενο ρυθμό.

Αλλά η βία κατά των γυναικών είναι αλλοτρίωση από το σύστημα, σεξουαλική παρενόχληση, ενδοοικογενειακή βία, ρατσιστικό φαινόμενο?

Για το Συμβούλιο της Ευρώπης είναι «…μεγάλο εμπόδιο για την ισότητα» για τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας είναι «παγκόσμιο πρόβλημα υγείας με διαστάσεις επιδημίας».

Ο συνήθης ύποπτος είναι γνωστός, αλλά είναι απλά θέμα χρωμοσωμάτων και ορμονών ή ένα αποτέλεσμα, δηλαδή προϊόν ενός επιβεβλημένου περιβάλλοντος, άρα συστημική;

Όπως ο Μαρξ υποστήριζε ότι όλα είναι οικονομία, έτσι και σήμερα η ζωή μας κυριαρχείται από έννοιες όπως οικονομία της αγοράς, παραγωγικότητα, αποδοτικότητα κ.α.. Σ΄ ένα σύστημα που όλο γίνεται όλο και πιο ανταγωνιστικό [μισθοί, ωράριο, απασχόληση, απολύσεις, κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων, ιδιωτικοποιήσεις, προσωπικές σχέσεις, οικογένεια] και αυτό που θεωρούμε κοινωνικό πλέγμα συνεχώς συρρικνώνεται, είναι εξαιρετικά δύσκολο να διατηρηθεί μια ισορροπία, και ειδικότερα για τις γυναίκες και την οικογένεια. Έτσι, η ενδοοικογενειακή βία κυριαρχεί σε όλες τις εκφάνσεις της (σωματική, σεξουαλική, ψυχολογική, οικονομική εκμετάλλευση και κοινωνική απομόνωση).

Η οικονομική κρίση δεν δημιουργεί από μόνη της την ενδοοικογενειακή βία, παίζει όμως ενισχυτικό ρόλο. Γιατί η κρίση ανατρέπει τους κοινωνικούς ρόλους εγκλωβίζοντας τα άτομα σε βίαιες σχέσεις και δυσκολεύοντας τη λύση του γάμου.

Επιπλέον, σε αυτές τις συνθήκες, (οικονομικής στενότητας), οι γυναίκες δυσκολεύονται να εισέλθουν και να παραμείνουν στην αγορά εργασίας. Εδώ η βία δεν είναι μόνο σεξουαλική, είναι και ρατσιστική, είναι κατάφωρη παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Ο ρατσισμός πάντα αντλούσε δύναμη από την ικανότητα να ενθαρρύνει τον σεξουαλικό εξαναγκασμό. Χρησιμεύει πάντα ως μια πρόκληση για τη γυναικεία κακοποίηση. Ένας τρόπος παραγωγής ιδεολογίας της αρσενικής ανωτερότητας.

Σημείο των καιρών η σύγχρονη δουλεία, το traffiking, στηρίζεται στη σεξουαλική κακοποίηση και όχι μόνο, τόσο πολύ, όσο και στο μαστίγιο ή στο καμουτσίκι σε προηγούμενους καιρούς.

Ο σεξουαλικός εξαναγκασμός είναι μάλλον μια βασική διάσταση κοινωνικών σχέσεων ανάμεσα στο θύτη και το θύμα. Είναι δηλαδή μια άμεση έκφραση του δικαιώματος ιδιοκτησίας.

Η έγκριση του σεξουαλικού εξαναγκασμού πηγάζει από την ανελέητη οικονομική εξουσία που είναι το απαίσιο χαρακτηριστικό σημάδι του traffiking και παράλληλα τη διευκολύνει.

Όπως το δικαίωμα του δουλοκτήτη να βιάζει σε δουλοκτητικά συστήματα του παρελθόντος στηριζόταν στην οικονομική του δύναμη, έτσι και η ταξική δομή του σημερινού συστήματος τροφοδοτεί παρόμοια κίνητρα. Εξασκείται με την ίδια αδιαφιλονίκητη δικαιοδοσία που νομιμοποιεί τις καθημερινές επιθέσεις εναντίον του μόχθου και της αξιοπρέπειας των εργαζόμενων γυναικών.

Και δυστυχώς αυτό δεν συμβαίνει στην μνημονιακή Ελλάδα ή στις χώρες του τρίτου ή του τέταρτου κόσμου, αλλά και στις χώρες (όταν και εάν στοιχεία μπορέσουν να δουν το φώς της δημοσιότητας) των G8 και G20.

Έτερο σημείο των καιρών, η μετανάστευση, στη χώρα μας το βιώνουμε καθημερινά, που συμβάλλει και στο traffiking και στη σεξουαλική εκμετάλλευση. Τόσο η προσέγγισή τους στις χώρες προσέλευσής τους, όσο και ο εξαναγκασμός τους επιτυγχάνεται με την εκμετάλλευση της δεινής οικονομικής κατάστασης και ευάλωτης θέσης των θυμάτων.

Λόγω της πολυπλοκότητας του κοινωνικού πλαισίου της βίας κατά των γυναικών, στις μέρες μας οποιοδήποτε απόπειρα να καταδικαστεί ως ένα απομονωμένο φαινόμενο είναι βέβαιο ότι θα αποτύχει. Μια αποτελεσματική πολιτική κατά της βίας πρέπει να έχει ένα πολύ ευρύτερο στόχο. Ο αγώνας κατά του ρατσισμού πρέπει να είναι ένα συνεχώς επαναλαμβανόμενο ζήτημα για το γυναικείο κίνημα κατά της βίας.

Η τεράστια έξαρση βίας κατά των γυναικών αποτελεί μόνο μια όψη της βαθιάς και συνεχιζόμενης κρίσης του συστήματος. Η απειλή της θα εξακολουθήσει να υπάρχει για όσο καιρό η γενική καταπίεση των γυναικείων δικαιωμάτων θα παραμείνει ένα απαραίτητο στήριγμα για το σύστημα.

Το γυναικείο κίνημα κατά της βίας και οι σημαντικές σημερινές δραστηριότητές του που εκτείνονται από τη συναισθηματική και νομική βοήθεια μέχρι την αυτοάμυνα και τα διαφωτιστικά σεμινάρια, πρέπει να τοποθετηθεί μέσα σ’ ένα στρατηγικό πλαίσιο, με προστασία της μητρότητας, με εξάλειψη του ρατσισμού στους χώρους εργασίας που να περιλαμβάνει την τελική ήττα του συστήματος.

 

Filed under ΑΠΟΨΕΙΣ, ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ, ΓΕΝΙΚΑ, ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΑ Tagged with ,

Ανάδειξη και προστασία γεωτόπων, συμβολή στη βιώσιμη ανάπτυξη

06/03/2017 Σχολιάστε

Αναδημοσίευση άρθρου της Χ. Καφαντάρη από την «ΑΥΓΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» της 05.03.2017

Η Ελλάδα είναι μια από τις πρωτοπόρες χώρες στην ίδρυση του ευρωπαϊκού δικτύου γεωπάρκων, τα οποία από τον Νοέμβριο 2015 εντάσσονται επίσημα κάτω από την αιγίδα της UNESCO. Πέντε περιοχές της Ελλάδας συγκαταλέγονται στα παγκόσμια γεωπάρκα, που είναι εκατόν είκοσι παγκοσμίως. Πρόκειται για το απολιθωμένο δάσος της Λέσβου, τον Ψηλορείτη της Κρήτης, την περιοχή της Σητείας, τον Εθνικό Δρυμό Βίκου-Αώου, το Εθνικό Πάρκο Χελμού – Βουραϊκού.

Οι αναφερθείσες περιοχές έχουν αναγνωριστεί από την UNESCO, γεγονός ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς με την αναγνώριση αυτή καταδεικνύεται ξεκάθαρα ο πλούτος της γεωλογικής κληρονομιάς της χώρας μας, ενώ ταυτόχρονα υπερτονίζεται σε διεθνή εμβέλεια, τόσο από γεωλογική και φυσική, όσο και από πολιτισμική άποψη, η αξία των Ελληνικών Γεωπάρκων.

Η προβολή, η ανάδειξη και η ορθολογική διαχείρισή τους δημιουργεί προοπτικές βιώσιμης ανάπτυξης, τοπικά, μέσα από συνεργασία με τοπικές επιχειρήσεις και φορείς, ειδικά του αγροτικού τομέα. Ανάγνωση του υπολοίπου άρθρου

Filed under ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ, ΓΕΝΙΚΑ, ΕΝΕΡΓΕΙΑ, ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ, ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ Tagged with , , ,

Χ. Καφαντάρη: «Σύντροφε», δεν υπάρχει δρόμος, τον δρόμο τον φτιάχνεις περπατώντας…

08/08/2016 Σχολιάστε

Αναδημοσίευση άρθρου της Χ. Καφαντάρη από την «ΑΥΓΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» της 07.08.2016

Χρειαζόμαστε ένα κόμμα ικανό να εμπνεύσει, να ενώσει και να κινητοποιήσει τον λαό για μια δημιουργική πορεία εξόδου της χώρας μας από την επιτροπεία, δημιουργώντας το όραμα για μια κοινωνία Δικαιοσύνης, Ισότητας και Αλληλεγγύης

Η γνωστή αυτή ρήση του Αντόνιο Ματσάδο, αν και παραφρασμένη, αποτελεί ίσως μία ικανοποιητική συνοπτική περιγραφή της σημερινής πολύπλοκης πραγματικότητας.

Η Αριστερά, που αποτελεί τον βασικό κορμό της κυβέρνησης της χώρας, έχει αναλάβει την ιστορική ευθύνη, που μόνο η ίδια μπορεί να αναλάβει. Την ευθύνη της διακυβέρνησης σε συνθήκες αστάθειας, χωρίς πλέον τις βεβαιότητες του παρελθόντος και με στόχο την έξοδο από τη δίνη της πολύπλευρης κρίσης, στην οποία έχει περιέλθει η πατρίδα μας.

Ο αναχωρητισμός στα δύσκολα δεν είναι χαρακτηριστικό της Αριστεράς, γεγονός το οποίο έχει αποδειχθεί στην ιστορική της πορεία μέχρι σήμερα. Το ιστορικό φορτίο που έχουμε επωμισθεί είναι βαρύ, αλλά οφείλουμε να τα καταφέρουμε. Πώς; Με μια μεγάλη κοινωνική συμμαχία και με ένα κόμμα ανοικτό, που συμμετέχει στα κοινωνικά κινήματα, «ακούει» την κοινωνία, «αναλύει», «διαλύει το παλιό» και κυρίως «συνθέτει». Ένα κόμμα «ριζωμένο» στην κοινωνία, που μιλά με ειλικρίνεια και για τα δύσκολα, που επικοινωνεί και συνδιαμορφώνει το πολιτικό σχέδιο της κυβέρνησης.

Η πορεία προς το 2ο Συνέδριο και ο προσυνεδριακός διάλογος είναι ευκαιρία για μια ουσιαστική συζήτηση για τον ρόλο του κόμματος στις νέες συνθήκες και στη νέα πραγματικότητα. Είναι αναγκαίο να τεθούν και να απαντηθούν ερωτήματα όπως:

Υπάρχει κοινωνική ανάγκη σήμερα για ένα κόμμα «καθαρό», «αριστερό», οχυρωμένο πίσω από την ασφάλεια της ιδεολογικής καθαρότητας, με καταγγελτικό λόγο, ή για ένα κόμμα ικανό να εμπνεύσει, να ενώσει και να κινητοποιήσει τον λαό για μια δημιουργική πορεία εξόδου της χώρας μας από την επιτροπεία, δημιουργώντας το όραμα για μια κοινωνία Δικαιοσύνης, Ισότητας και Αλληλεγγύης;

Σε έναν κόσμο που διαρκώς αλλάζει, που οι γεωπολιτικές εξελίξεις είναι συνεχείς, σε μια Ευρώπη που ψάχνει την ταυτότητά της, όντας μακριά από τις θεμελιώδεις αξίες της, της Δημοκρατίας, της Αλληλεγγύης και του Κοινωνικού κράτους, η επιτυχία της Αριστεράς στην Ελλάδα μπορεί να αποτελέσει τον καταλύτη δημοκρατικών εξελίξεων και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

Αν και η Δημοκρατία σήμερα είναι το κύριο ζητούμενο σε παγκόσμιο επίπεδο, οφείλουμε να την κάνουμε κανόνα στην εσωκομματική λειτουργία και να την εφαρμόζουμε στην πράξη, όχι μόνο στα λόγια.

Εσωκομματική Δημοκρατία σημαίνει σεβασμός της άλλης άποψης, αξιοκρατία, λειτουργία ιδεολογικών ρευμάτων, όχι μηχανισμών και κύρια σύνθεση, με παράλληλο σεβασμό και υλοποίηση της δημοκρατικά ειλημμένης απόφασης.

Εξίσου σημαντικό στην πορεία προς το Συνέδριο, που διοργανώνεται σε συνθήκες σταδιακής σταθεροποίησης της οικονομίας και επιστροφής της χώρας μας στην κανονικότητα, είναι το «πράσινο» στη σημαία του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο δυστυχώς, τείνουμε να ξεχνάμε. Να γίνει επιτέλους πράξη η ενσωμάτωση της περιβαλλοντικής διάστασης στην πολιτική και αναπτυξιακή μας πρόταση.

Η υλοποίηση περιβαλλοντικής πολιτικής σε συνθήκες κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής κρίσης αποτελεί μία σοβαρή πρόκληση. Στόχος της κυβέρνησής μας πρέπει να είναι η ανατροπή των επιβλαβών για το περιβάλλον μνημονιακών πολιτικών και η άμεση θέσπιση διατάξεων και πρακτικών για την αποτελεσματική προστασία του περιβάλλοντος.

Η διάσταση της κλιματικής αλλαγής και οι επιπτώσεις της, μέγα παγκόσμιο ζήτημα σήμερα, επιδρά σε όλη τη σφαίρα των ανθρώπινων δραστηριοτήτων, από την οικονομία μέχρι και τη μετανάστευση. Είναι σημείο συνεργασίας, φέρνει κοντά λαούς και κράτη. Η Αριστερά πρέπει να είναι πρωτοπόρα και σε αυτήν τη μάχη. Άλλωστε η δράση του κόμματός μας στα περιβαλλοντικά κινήματα και στην Ελλάδα έχει μακρά ιστορία, πολύ πριν ευαισθητοποιηθούν άλλες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις.

Απαιτείται επομένως, στόχευση, σχεδιασμός, προγραμματισμός και ισχυρή βούληση επίτευξης ενός οργανωμένου σχεδίου για την υλοποίηση περιβαλλοντικών πολιτικών.

Χαρά Καφαντάρη, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Β’ Αθήνας και μέλος της Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ

http://www.avgi.gr/article/10842/7343546/-syntrophe-den-yparchei-dromos-ton-dromo-ton-phtiachneis-perpatontas

 

 

 

 

Filed under ΑΠΟΨΕΙΣ, ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ, ΓΕΝΙΚΑ, ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ, ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΑ Tagged with ,

Άρθρο της Χ. Καφαντάρη στην ΑΥΓΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (26.06.2016)

27/06/2016 Σχολιάστε

*Αναδημοσίευση από την «ΑΥΓΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» (26.06.2016)

Στην Ελλάδα, την πλέον σεισμογενή περιοχή της Ευρώπης, η Πολιτική (Π.Π.) Προστασία αποτελεί κεντρική Υπηρεσία, τη Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας (ΓΓΠΠ). Στόχος της ΓΓΠ.Π. είναι η προστασία πληθυσμών από φυσικές καταστροφές (σεισμοί, πλημμύρες, δασικές πυρκαγιές, κατολισθήσεις κ.λπ.), τεχνολογικές… Ανάγνωση του υπολοίπου άρθρου

Filed under ΑΠΟΨΕΙΣ, ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ, ΓΕΝΙΚΑ, ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΑ Tagged with , ,