Ανάπτυξη, η «μαγική» λέξη
Το καπιταλιστικό μοντέλο ανάπτυξης που ακολουθείται για δεκαετίες συνοδεύεται από την υπερπαραγωγή, την υπερκατανάλωση και την καταλήστευση των φυσικών πόρων. Ένα τέτοιο μοντέλο δημιουργεί κρίσεις, υποβαθμίζει το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής, ενώ εντείνει το επισιτιστικό πρόβλημα.
Στην Ελλάδα του Μνημονίου, μέσα στη δίνη της παγκόσμιας οικονομικής, πέρα από τα δικαιώματα, τις εργασιακές σχέσεις, τους μισθούς και τις συντάξεις, κατεδαφίζονται η περιβαλλοντική νομοθεσία και ο φυσικός πλούτος της χώρας λεηλατείται από τις δυνάμεις του κεφαλαίου και της αγοράς. Η επιβολή των μνημονιακών πολιτικών έχει ως αποτέλεσμα βαθιά ύφεση, έκρηξη της ανεργίας και τη χρεωκοπία της χώρας να καραδοκεί σε κάθε βήμα. Όλοι τώρα αναγνωρίζουν ότι μόνο η ανάπτυξη μπορεί να δώσει την απάντηση για την έξοδο της χώρας από την κρίση. Ακόμα και τα κόμματα του Μνημονίου μιλάνε για ανάπτυξη, κακοποιώντας όμως την πραγματικότητα.
Δεν είναι ανάπτυξη οι προτάσεις του κ. Βενιζέλου για αξιοποίηση κονδυλίων του ΕΣΠΑ για προγράμματα επιμόρφωσης. Δεν είναι ανάπτυξη δημόσια κονδύλια να κατευθύνονται μόνο στην κατασκευή νέων αυτοκινητόδρομων (π.χ. αυτοκινητόδρομοι στον Υμηττό) ή επενδύσεις που ενισχύουν τους εργολάβους κατασκευών. Δεν είναι ανάπτυξη το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας όπως η λεγόμενη «αξιοποίηση» του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού.
Την «καραμέλα» της ανάπτυξης αναμασά συνεχώς και ο κ. Σαμαράς. Ίσως να νομίζει ότι η αναπτυξιακή πολιτική γίνεται με το πάτημα ενός μαγικού κουμπιού. Για τον κ. Σαμαρά ανάπτυξη είναι π.χ. η αξιοποίηση του ορυκτού μας πλούτου. Μήπως εννοεί μοντέλα αξιοποίησης όπως στη Χαλκιδική, με την εξόρυξη του χρυσού, ή μήπως ότι μόνο με την ανακήρυξη της ΑΟΖ αμέσως θα αρχίσουν να εισρέουν πακτωλοί χρημάτων.
Το μοντέλο ανάπτυξης που προωθούν οι μνημονιακές δυνάμεις βασίζεται σε ελαστικές εργασιακές σχέσεις χωρίς δικαιώματα, μισθούς σε επίπεδο Βουλγαρίας και Ρουμανίας και σε άνευ όρων παράδοση των φυσικών μας πόρων και του ορυκτού πλούτου σε κάθε λογής επενδυτές.
Προτεραιότητα μιας κυβέρνησης της Αριστεράς, που εμείς προτείνουμε, είναι η ανάπτυξη. Μια ανάπτυξη όμως που οφείλει πρώτα απ’ όλα να απαντά στο ερώτημα: «Ποια ανάπτυξη και για ποιον».
Εμείς απαντάμε ότι αγωνιζόμαστε για μια ανάπτυξη σε όφελος των πολλών και σε ικανοποίηση των αναγκών της κοινωνίας. Η ανάπτυξη για μας οφείλει να είναι ισόρροπη και να έχει χαρακτηριστικά αειφορίας, σεβόμενη τον άνθρωπο και το περιβάλλον.
Η Αριστερά σήμερα αγωνίζεται περισσότερο παρά ποτέ για έναν ριζικό οικολογικό μετασχηματισμό της οικονομίας, έξω από την πολιτική των Μνημονίων. Προτείνει συγκεκριμένες δράσεις και επενδυτικές κινήσεις, που θα στηρίζονται σε μόνιμη και σταθερή εργασία. Ενδεικτικά, σε τομείς όπως:
Αγροτική οικονομία με αναδιάρθρωση του πρωτογενούς τομέα και αλλαγή στα παραγωγικά, περιβαλλοντικά και κοινωνικά πρότυπα. Ορθολογική διαχείριση των απορριμμάτων με δημόσιο κοινωνικό έλεγχο και συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών. Επενδύσεις στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, μακριά από φαραωνικές λογικές, όπως προβλέπει το πρόγραμμα Ήλιος. Αναπλάσεις αστικών περιοχών και εφαρμογή βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής. Τουριστική ανάπτυξη με σεβασμό στο περιβάλλον και τα οικοσυστήματα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ – Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο πρωτοστατεί και συμπαρατάσσεται με τους αγώνες για τη διαφύλαξη της δημόσιας περιουσίας και των φυσικών πόρων. Καλεί σε συμπόρευση όλους και όλες που αγωνίζονται να ανατρέψουν τις δυσμενείς συνέπειες της πολιτικής των μνημονίων. Προτείνει εναλλακτικά και ριζοσπαστικά μοντέλα ανάπτυξης που μόνο μια κυβέρνηση της Αριστεράς μπορεί να εφαρμόσει.
*Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Αυγή στις 29/04/2012
Χαρά Καφαντάρη 